Zij is mijn favoriet, Corry Hancké van De Standaard. Een fraaier voorbeeld van dienstenjournalistiek bestaat niet. Met haar tocht naar Zuid-Afghanistan (zie blog 27juni) joeg ze me al op de kast. Afgelopen vrijdag zat ik op het dak!
Cory had namelijk een interview met NAVO-secretaris-generaal Jaap de Hoop Scheffer ‘We moeten beter ons best doen in Afghanistan’. Het gesprek versloeg met straatlengtes haar vorige meesterwerken. Haar geheim? Niet moeilijk doen van: zal ik er voor de vorm een kritische vraag tussengooien? Nee, hangend aan de lippen van onze secretaris-generaal fungeerde ze als prima bella van gestuurd nieuws over de oorlog in Afghanistan. (Voor de leek: Gestuurd nieuws is het volgende: Je wil iets gedaan krijgen. Je weet dat een perscommuniqué door niemand serieus wordt genomen dus gebruik je een journalist om je boodschap te verspreiden.)

Een extract:

Corry (kucht. Is wat zenuwachtig. Jaap is ook niet de eerste de beste maar ze voelt haarscherp zijn verlangens aan dus ze vraagt): Moet Isaf meer troepen sturen?
Jaap (knikt, kijkt bijzonder serieus maar denkt intussen: zalig zijn de onnozelen ): Mijn antwoord is ja. Niet alleen de Amerikanen maar ook de Europese bondgenoten moeten dat doen. De Navo heeft nog steeds niet voldaan aan wat onze militaire adviseurs zeggen dat we nodig hebben. Ik doe dus een oproep aan de Europese bondgenoten, niet alleen aan de Amerikanen.

Corry (knikt nu ook. Ze begrijpt de grote-mensenpolitiek, wil ze daar mee zeggen. Daarnaast is ze een goed patriot. Ze gaat die man echt niet tegenspreken. Ze wil hem juist helpen. Daarnaast, die volgende gratis trip naar Uruzgan –sprookje van duizend-en-één mannen- moet ze niet in gevaar brengen. Dus ze vraagt): Verwacht u of hoopt u dat België meer zal bijdragen?
Jaap (pakt een pot stroop en begint naar hartenlust te smeren): België heeft een heel belangrijke, kwalitatieve sprong gemaakt. Minister De Crem heeft een zeer goede beslissing genomen en die door het parlement geloodst. Ik kijk dus niet in eerste instantie naar België voor een extra bijdrage. België heeft zijn F-16's in Kandahar en zijn verantwoordelijkheden in Kabul. Ik doe wel een beroep op alle bondgenoten, inclusief België, om ervoor te zorgen dat we kunnen voldoen aan de vragen die de militaire adviseurs hebben. We zitten nog steeds onder the combined state of requirement.

Corry (begrijpt de laatste woorden niet helemaal maar laat zich niet kennen. Ook al mag ze het niet schrijven, weet ze dat de Navo er beroerd voorstaat. Ze wil helpen. Dus vraagt ze): Hoe groot is het tekort?
Jaap (nu met een zuinige mond): Er is een tekort, maar ik ga daar niet over uitweiden omdat andere mensen meeluisteren. Maar we hebben van alles te weinig, we hebben vooral een chronisch tekort aan helikopters en C-130 transportvliegtuigen.

Corry (krijgt een por van de persvoorlichter en stelt de vraag die ze moest stellen om Jaap überhaupt te mogen spreken en denkt in haar achterhoofd dat eigen transport ook in haar voordeel is): Onze C-130's zouden kunnen worden ingezet?
Jaap (blij want nu mag hij scoren): Er zijn Belgische C-130 in Afghanistan geweest en misschien zijn er nu nog één of twee. Ik doe een beroep op alle bondgenoten om te leveren waar er tekorten zijn. Ik ga nu geen specifieke vragen aan België stellen, maar er is een tekort aan C-130's of C-130 equivalenten.

(Niet hoorbaar voor de krantenlezer maar in de coulissen stijgt een waarderend applaus op. Het was een puike uitvoering door twee topacteurs. Corry wordt naar de uitgang gesneld waar in haar oren wordt gefluisterd dat ze van harte welkom is bij een volgende trip naar Afghanistan. Buiten maakt ze een vreugdesprong. Binnen wrijft Jaap zich verlekkerd in de handen.)

PS Dat de Vlaamse journalistiek ook nog iets inhoudelijks heeft, bewijst mijn bezoek aan Antwerpen. Was het ook daar niet met alle sprekers eens maar er bestond wel de nodige (zelf)kritiek die bij Corry ontbreekt. Lees verder hier