e datum staat nog niet exact vast, maar oud-SSer Heinrich Boere staat dit najaar terecht in Duitsland. Aanklacht: drievoudige moord in 1944. Gisteren verscheen er een groot stuk over hem in De Pers. Ik had geen internetverbinding –want onderweg- dus gisteren kon ik niet posten. Maar als u niet dagelijks De Pers leest kunt u het napluizen op www.depers.nl van afgelopen vrijdag.
Heinrich Boere (1921) groeide op in Maastricht als zoon van een Nederlandse moeder en Duitse vader. Vrijwel direct na de capitulatie op 15 mei 1940 meldde hij zich als achttienjarige aan bij het keurkorps de ´Germaanse SS´. Twee jaar vocht hij aan het Duitse Oostfront in de Sovjet-Unie. Gehard en gewetenloos kwam hij terug naar Nederland waar hij deel uitmaakte van het ‘Sonderkommando Feldmeijer’. Dit doodseskader nam onder de codenaam ‘Silbertanne’ wraak op vooraanstaande tegenstanders van de Duitse bezetting. Ruim 50 moorden, zonder enig gerechtelijk bevel, pleegde de groep. Heinrich Boere was 22 jaar toen hij werd ingezet. Op 3 september 1944 belde hij aan bij Teun de Groot, fietsenmaker in Voorschoten. Koelbloedig vroeg hij om de identiteitspapieren, trok zijn revolver en schoot hem pardoes dood. Verder vermoordde Boere de apotheker Fritz Bicknesse op 14 juli 1944 en Frans Willem Kusters op 14 juli 1944

Na de Tweede Wereldoorlog werd Boere gearresteerd maar ontsnapte naar Duitsland en dook onder. Bij verstek werd hij ter dood veroordeeld, wat later is omgezet in onherroepelijk levenslang. Inmiddels hoog bejaard woont Boere in een modern bejaardencentrum ‘Pro Seniore Residenz’ in Eschweiler, net over de grens in de buurt van Aken. De oud SS-er wordt beschermd door de enige Nazi-wet die nog van kracht is bij onze oosterburen, de ‘Erlass des Führers’ van 19 mei 1943, die alle ‘Deutschstämmige’ buitenlanders die hebben gediend in Duitse strijdkrachten op de dag van hun aanstelling de Duitse nationaliteit verleent. Uitvoering van zijn Nederlandse levenslange gevangenisstraf in Duitsland blijkt niet mogelijk Vorige jaar werd een verzoek in Hoger Beroep verworpen. Boere -hoewel voortvluchtig- zou tijdens zijn veroordeling in 1949 niet vertegenwoordigd zijn door een advocaat.
Vorig jaar sprak ik Boere. Hij liep met een rollator en noemde zijn gezondheid “niet goed en niet slecht”. Hij zei spijt te hebben van zijn daden en iedere avond voor zijn slachtoffers te bidden. Hij erkende het plegen van twee moorden, niet drie waarvoor hij terecht zal staan. “Als je tegen ons was, ging je eraan. Zo gek waren we in die tijd. We hebben alles geloofd.” Maar om nu nog eens zijn straf uit te zitten, nee, daar voelde hij zich “te oud voor. ”

In Nederlandse justitiële kringen zijn de laatste jaren nauwelijks stappen ondernomen tegen Boere. Daar gaat de hoofdmoot van het artikel over waarvoor ik ook twee nabestaanden heb gesproken. De officier van Justitie inzake vervolging oorlogsmisdadigers uit de Tweede Wereldoorlog M.H.L. de Roos-Schoenmakers heeft haar dossier naar het Nationaal Archief gestuurd. Minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin antwoordde op Kamervragen van VVD, PvdA, SP en Groen Links dat hij het belang van het opsporen en vervolgen en berechten van oorlogsmisdadigers ‘ten volle onderkent’ maar ziet voor zichzelf daarvoor ‘geen rol weggelegd’.
Fijne regering hebben we.
Duitsland herbergt al meer dan een halve eeuw vier Nederlandse terdoodveroordeelde gevluchte oorlogsmisdadigers uit de Tweede Wereldoorlog. Naast Heinrich Boere(1921) in Eschweiler zijn dat Herbertus Bikker(1915) in Hagen-Haspe, Siert Bruins(1921) in Altenbreckerfeld en Klaas-Carel Faber(1922) in Ingolstadt.
Fijn Europa leven we in.