Weblog

De Verboden Foto & Stoel

dinsdag 25 januari 2011

  

Mijn derde parlementaire hoorzitting over Afghanistan kende geen warm welkom. Vooropgesteld. Het blijft een eer: als genodigde je Afghanistan-ervaringen delen met de vaste Kamercommissies voor Buitenlandse Zaken, Defensie en Veiligheid en Justitie. De overlast, drie uur rijden vanuit mijn woonplaats Brussel, neem ik op de koop toe. Je bent gewenst, althans, dat denk ik. De toegang tot de burcht, die het Nederlandse parlement tegenwoordig is, vormt het eerste obstakel. 'U staat als journalist op de lijst! Waar is uw perskaart?' vraagt de portier. Mijn tegenwerping dat ik gast ben, maakt geen indruk. Geen perskaart, geen toegang. Drie telefoontjes later mag ik dan toch naar binnen en ga zitten op de zwarte klapstoeltjes van de Thorbeckezaal. Net op tijd om van de Afghaanse minister van Binnenlandse Zaken Bismillah Mohammadi te horen dat hij een nieuwe uitzending, waarover de volksvertegenwoordiging deze week een beslissing neemt, 'levensbelangrijk' vindt.

Mijn boosheid zakt als ik de vrouwelijke bode, donker pak, halflang haar, de commissieleden en andere genodigden koffie zie inschenken. 'Mag ik ook?' vraag ik. 'Nee', klinkt het bot. Het koffieapparaat in de hal accepteert alleen een Nederlandse chipknip. Een iets gemoedelijker bode met grijs haar komt een half uur later met een tussenoplossing: 'U kunt koffie krijgen, maar die moet u buiten opdrinken.'  Daarvoor bedank ik. De hoorzitting met 28 sprekers is te interessant om ook maar iets te missen. Militaire commandanten en politiemensen vertellen wat volgens hen het nut is van de voorgenomen uitzending van 545 Nederlandse politietrainers en hun bescherming, naar met name de Noord-Afghaanse provincie Kunduz.

Ondertussen erger ik me aan de agenda-indeling. Pas na vijfenhalf uur, ver over de helft van de beschikbare spreektijd, komen de eerste tegenstanders van de missie aan het woord. Willem van der Put, directeur van de hulporganisatie HealthNet TPO, meent dat meer militairen de 'geweldsspiraal voeden'.  Dan dient het volgende incident zich aan. Misschien is het de ronde Afghaanse hoed (pakol) op mijn hoofd die wantrouwen wekt, maar als ik een foto wil maken van de sprekers ijlt de vrouwelijke bode naar me toe. 'U moet die wissen of de zaal verlaten.' Wijzen op circa vijftien collega's die ook foto's en video-opnamen maken, biedt geen soelaas. Een foto deleten doe ik niet. Dus opstappen.

SP-Tweede-Kamerlid Harry van Bommel weet me na een uur weer binnen te krijgen. Stilletjes neem ik plaats aan een tafel vooraan. Ditmaal briest een overijverige bode: 'Als u geen perskaart hebt, mag u hier niet zitten.' Boos door zoveel brutaliteit, de stoel is vrij, been ik opnieuw weg, op de hielen gezeten door een griffierhulpje dat roept dat het allemaal op een misverstand berust.

'Vijf jaar geleden ben ik ook al beledigd, bij een hoorzitting over Uruzgan!' roep ik. 'Toen is me het spreken ontnomen.' Even later belt commissievoorzitter Nebahat Albayrak me op, zich verontschuldigend: 'Mogen we toch op u rekenen?'  Dus ik meld me voor de derde maal. De missie is een absurd idee, is mijn stelling. Er wordt aandachtig geluisterd. In mijn achterhoofd denk ik: we moeten geen politietrainers naar Afghanistan sturen, we moeten Afghanen uitnodigen om hier lessen in gastvrijheid te geven!

Het verhaal U mag hier niet zitten plus de reacties staat in De Pers. 

Voor de goede orde. Ik was tweemaal eerder gast bij een Uruzgan-hoorzitting. De eerste maal was in 2006, voor de beslissing en in 2008 bij de 'alternatieve' hoorzitting voor de verlenging. De foto is DE FOTO. Genomen met mijn iPhone bij de derde hoorzitting deze week. Niets bijzonders lijkt me met wat sprekers achter de vergadertafel. Maar verboden in onze Tempel van de Democratie. Op de voorgrond zit overigens mijn beste collega Kustaw Bessems die mij uitnodigde voor de koffie mét lunch. Hij wel. Later ging ik op precies die plek zitten. Dat is dus verboden. De stoel ernaast bleef al die tijd leeg, dus plek genoeg lijkt mij.

Labels: Afghanistan 

Check Arnold Karskens

De 16 plus Boeken van Arnold

cover 2

2020. Voor verraders zou geen plaats zijn...(ism Cees van Hoore). Het ontluisterende verhaal over de vervolging van WO2-misdadigers in Nederland tussen 1945 en 2020. Bestel

Cover voor

2019. Alle pijn van de wereld. Een roman over oorlogsverslaggeving die de kern én de gevolgen van een goddelijke gekte blootlegt. Bestel

kleine cover zwart

2020/2019/2018/2017. Een opzienbarende verzameling van fouten, halve waarheden en hele misleidingen door de NOS. Gratis te lezen op de weblog.

S11chermafbeelding 2018-06-06 om 21.05.56 kopie

2018. Operatie laat niets in leven. (ism Henk Willem Smits) Het bizarre leven van Guus Kouwenhoven, Nederlands grootste oorlogsmisdadiger van de laatste decennia. Bestel

nepnieuws scan boek kopie

2018: Nepnieuws explosie. Desinformatie in de Nederlandse media (bijdrage). Bestel

Help, er staat een terrorist in de keuken - door Arnold Karskens

2016. Help, er staat een terrorist in mijn keuken - tips en overlevingslessen bij een terreuraanslag thuis, op het werk of op het terras. Bestel 

journalist-te-koop-arnold-karskens
2016: Journalist te koop, over de onafhankelijke journalistiek die zwaar onder druk staat. Hoe corrupt zijn onze media? Bestel.
 
boekzor
2014. Medeverantwoordelijkheid van de vader van Koningin Máxima bij honderden verdwijningen in Argentinië. Bestel.
 
boekcover2
2014. Hét overlevingshandboek voor gevaarlijke gebieden Bestel
 
2012. De jacht op Gestapo-man Klaas Carel Faber. Bestel
 

rebellen-met-een-reden

   
   

2009. Het verhaal van Nederlanders die vochten onder vreemde vlag. 

ak47_160x241

 

 

 

 

 

 
 
 
 
2007."Oorlog is goed voor slechte mensen" en 46 andere vlijmscherpe columns gepubliceerd in het veteranenblad CheckPoint van QV Uitgeverij!
 
geen_cent_spijt
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2006. Het verhaal over de grootste leverancier van grondstof voor gifgas aan Saddam Hoessein. Bestel

onze-man-in-bagdad

 
 

 

 

 

 

 

 

 

2003. Onze man in Bagdad. Dagboekaantekeningen uit een belegerde stad in maart & april 2003.

reizen-langs-de-frontlijn

 

 

 

 

 

 

 

 

2002. Een overlevingshandboek voor journalisten, hulpverleners en avonturiers.

pleisters-op-de-ogen

 

 

 

 

 

 

 

 

2001. Pleisters op de ogen, pleister op de mond. De geschiedenis van de Nederlandse oorlogsverslaggeving van Heiligerlee tot Kosovo.

berichten-van-het-front

 

 

 

 

 

 

 

 

1995. Autobiografische verhalen uit de oorlog.

 

Voor de volledige lijst zie KB.nl of Klik hier voor meer info over deze boeken